İşte ‘paylaşımcı patron‘ Nur Ger‘çeği

4 / 14

---

“BU SİSTEM, 21. YÜZYILIN YÖNETİM DÜNYASI”

Finansgundem.com -  1999 yılından beri çalışanlarınıza kâr dağıtım yapıyorsunuz. Bu nasıl bir duygu? Çalışanlar üzerindeki etkisi ne oldu?

Nur Ger - Şimdi şöyle, tabi ki kar amacıyla çalışıyoruz, tabi ki para kazanacağız, tabi ki rekabette farklılık oluşturacağız, ama bunu insana satıyoruz değil mi! Peki, kim ile yapıyoruz? İnsanı çıkarttığınız bir üretim sistemi var mı?  Yok! İnsansız bir şirket ya da üretim modeli var mı? Peki, kazandığımız şey de en fazla katma değeri size verebilecek, enerjisi ile sonsuz, sinerjisi ile sonsuz, sadakatini aldığınız yerde kendini sonuna kadar adayarak çalışan bir takımın, getirdiği başarıyı başka sistem ile bakıp ölçebilir misiniz? Yani burada birincisi temel şeyleri değiştirmeniz gerekir ki kâr primi paylaşılsın. Çünkü bunu hep soruyorlar; “Efendim bir performans dağıtımı var ve insanlar birbirleriyle rekabet ettirilerek, birinci derecede bu rekabetin dışına çıkıyoruz”. Bir kere diyoruz ki her insanın artıları, eksileri var. Tabi ki herkes işini doğru yapmaya çalışıyor ama öncelikle ve öncelikle insan olmanın değerlerinin ayrışması yok. Mesela düğün mü kutlanıyor, herkesin ki kutlanıyor, kutlanmıyorsa kimseninki kutlanmıyor. Doğum gününde altın veriliyorsa, herkese altın verilir. Yani insanlar insan olmaktan kaynaklanan değerlerinde ayrıştırılmazlar. Ve bu haklarında da hiçbir şekilde ayrıştırılmazlar. İlk önceliğimiz budur…

Şimdi gelelim kârın oluşmasına. Kârın oluşması da bir zincirdir. Burada birisi yüzde 0.1, diğeri 0.5 katabilir ya da bir yöneticinin katkısıyla bir güvenlik görevlisinin katkısının farklılıkları vardır, ama değer olarak hepsi aynıdır. Demek ki hepsine aynı değerin verilmesi, aynı önemin verildiğinin hissedilmesi lazım… Böyle bir sistemde de kazandığımızın yüzde 10’unu çalışanlarımızla paylaşıyoruz ve bunu da maaşları orantısına bölerek paylaşıyoruz. Sonuçta her kesimde katkı payına ve niteliğine göre aldığı rakamlar o çerçevede değişiyor veya artıyor.

Bakın hiç kâr etmediğimiz dönem olmadı. Az oldu, farklı oldu. Tabiî ki yönetim becerileri ile bunu hallettik. Ama sürekli olarak bu şirket devamlı kâr ederek, bunu ben özellikle işverenlere ve kapitalist sistemin gereği olarak söylüyorum, hedef bir kâr maksimizasyonu ise dahi ki benim için maksimizasyonu değil optimizasyonudur, yani para ile insan değeri arasındaki optimumda her ikisine eşit yaklaşarak ‘parayı mı kazanacağım, insanı mı?’ dediğim yerde ikisine de belirli bir eşit yüzde ile bakmalıyım. Çok daha fazla kazanacağınızdan eminim. Üstelik huzur ortamı gelecek, sosyal barış gelecek, insanların insanca yaşamalarından doğan bir kültür ve orada yaşayan şey, ailenize, topluma her şeye yansıyacak. İşte kâr primi böyle bir şeyin sonucu.

Biz krizleri hep öngörürüz ve onu çözmeye çalışırız.  Burada şu var bakın, insanların eksilerinden dolayı cezalandıracağınız ve sürekli bu tehditle yaşatacağınız bir sistem yerine, insanları artılarıyla, ”Gel, seni nasıl geliştirebiliriz?” diyebileceğiniz gibi bir yaklaşımla sürekli olarak desteklerseniz krizler daha çabuk çözülür. Bakın Türkiye bugün regresyonda gittikçe insana verilen değer bağlamında gerilediği kanaatindeyim.

Ben bu sözü motto olarak hep söylüyorum, “Kazanırken kapitalist sistemdeki gibi kazanalım ama harcarken veya bunun paylaşımında sosyalist sistem gibi sosyal bir yaklaşımla düşünerek bunu yapalım”.  Ben bunu modelleştirmek istiyorum. Aslında olması gereken iş modelidir. 21 yüzyıl diye bir isim koymayalım. Kurumlar sosyal bir birimdir. Her şirket, her kurum aynı zamanda insanın olduğu bir topluluksa bu sosyal bir birimdir öncelikle, çalışanını ve kendisini sürekli beslemesi gerekir ki diğer işlerini düzgün yapabilsin.