İftarla işadamı dolandırmaca

80’li yılların başıydı. Henüz Selçuk Parsadan, kendine “Paşa” süsü verip dönemin Başbakanı Tansu Çiller’i gafil avlayıp “Gizli Ödenek”ten aldığı parayla dolandırıcılığın zirvesine çıkmamıştı.
O yıllarda bir haber nedeniyle tanışmıştım çakma “Maliyeci” ve “Sigortacı”larla.
Çıkardıkları “Sigorta Araştırma”, “Maliye Araştırma” gibi gazetelerle işyeri sahiplerinden abonelik ve ilan adı altında yüklü paralar topluyorlardı.  
Hasta ya da muhtaç durumdaki bir ünlünün haberini okur okumaz da “Yardım gecesi” operasyonuna başlıyorlardı. Hayali yardım geceleri düzenleyip, üç kuruşluk yemeğin davetiyelerini 300- 500 liraya satıyorlardı. İşadamı çocuklarına çakma basın kartı, basın plakası bile satanlar vardı. 30 yıllık mevzuları niye mi şimdi anlatıyorum?
O uyanıkların çoğu öldü ya da emekli oldu, ama yerlerine yenileri türedi.
Malum birçok belediye her Ramazan’da iftar veriyor. Belediyeler iftar paralarını kendi ödemiyor. İftarların organizasyonunu belediyeler yapıyor, iftarlıkların bedelini hayırseverler ödüyor.

Başkanımızın selamı var!
Hangi belediyenin her Ramazan’da kimlerden bağış alıp iftar verdiğini öğrenen uyanıklar şu günlerde dolandırıcılık mesaisinde. “Belediye Başkan Yardımcısı” olarak açıyorlar telefonlarını ele geçirdikleri “Hayırsever işadamları”na.
Dolandırıcılar, karşı tarafın işe uyanmaması için bilhassa işadamlarının adını duyduğu, ama şahsen tanışmadığı, sesini tanımadığı “Başkan Yardımcısı” rolüne bürünüyor.
“Hayırlı Ramazanlar. Başkanımızın size selamı var, bu Ramazanda da sizden hayırlı bir hizmet bekliyor” diyerek başlıyorlar muhabbete.
Kandırabildiklerinin kiminden 10- 15, kiminden 30- 40 bin lira “İftarlık” indiriyorlar cebe.
Adamlar işlerinde öylesine ustalaştı ki, merhum Selçuk Parsadan bile su dökemez ellerine. Kandırılıp, dolandırıldıklarını anlayanlar düşüyorlar adamların peşine, ama nafile. Aşk olsun izlerini bulabilene. Organizasyonları cep telefonu üzerinden yaptıkları için, işi biten hattı atıyorlar çöpe. (Ali Eyüboğlu – Milliyet)