Hakan Ateş’ten müthiş performans… Bu parçalar bir mesaj mı?

FINANSGUNDEM.COM – KULİS HABER

55 gün önce…

İlk bomba o gece patladı. Aniden elinde mikrofonla sahneye çıkığında herkes yerinde mıhlandı kaldı.
Romantik caz’ın ölümsüz sesi Frank Sinatra karşımızdaydı sanki.
“Ne oluyor?” demeye kalmadan salonda önce büyük bir alkış koptu, sonra sessizlik.
Tıpkı fırtına öncesi gibi…
‘Ateş’li bir ses “My way” diyordu.
İçten bir yorum, Zorlu PSM’yi fethediyordu.

“And more, much more than this, I did it my way…
“Ve bundan daha da önemlisi kendini yolumu tuttum…”
“I faced it all and I stood tall and did it my way…”
“Hepsiyle yüzleştim hayatta kaldım yıkılmadım ayaktayım…”
“Yes, it was my way..”
“Evet, bu benim yolum…”

Finans, iş, sanat ve medya dünyasının, cemiyet hayatının ünlü isimleri, o duruşa, o tarza, o sese, o sözlere kitleniyordu… 

Bankacılıktaki ustalığı tartışılmaz, sektörün duayen ismi,  Rus Sberbank’ın gözbebeği Denizbank Genel Müdürü Hakan Ateş, bu müthiş performansını, şaşırtıcı enerjisini, ezber bozan sürprizini, hatırlarsanız ilk bankasının 20. Yıl gurur gecesinde sergiledi. Unutulmaz bir andı.

Denizciler’in patronu ‘Ateş’ten bir gömlek giymiş, 2 bin kişi karşısında “Benim yolum” dedikçe, Tarkan’lı, Ajda Pekkan’lı, Kızıl Ordu’lu kutlamanın ‘star’ okları bir anda ona dönüyordu. 

Yol değil ama şarkı bittiğinde konuklara Sinatra tadında veda etti Ateş. Önce hafif bir geriye yaslanış, sonra elleri kapatarak öne doğru tüm salonu selamlama.

Ve ardından itiraflar!!

“Seviyorum” dedi şarkı söylemeyi…
“Bir de bu kadar kalabalığı bir daha nereden bulacağım”.
Fırsatı kaçırmadığını dile getirdi. Alkışlar, kahkahalar…
Bitmedi. Ekledi: My way’de kendimden izler bulduğumu düşünüyorum. My way, benim yolum…
Gecenin finali üç kelimeydi: “Ben yolumdan gittim…”

55 gün sonra…

Raffles Otel’in geniş salonu kalabalık. Tören başladı, başlayacak. Finans ve sanat dünyası yerlerini alıyor. 2. Denizbank İlk Senaryo İlk Film Yarışması’nın ödül töreninde sohbetler koyu.
Gece güzel, keyifli, Hakan Ateş’in her zamanki titizliği, davetlerine yansıttığı ayrıcalık ve yenilikler fazlasıyla hissediliyor. İnsana, ‘iyi ki gelmişim’ dedirtiyor.
Ancak amaç törenle ilgili fazla methiye düzmek değil, aksine bundan daha fazlasını dile getirmek.
Neden mi? Çok dikkat çekici de…

O an, tıpkı Zorlu yaşandı. Dejavu.
Sahne karardı, sonra saçları yalayarak geçen mavi bir ışık süzüldü içeri. İki kişiyi kucakladı.
Sessizliği önce ünlü piyanist İlhami Gencer bozdu, sonra yine o ‘ateş’li ses.
Ateşliden kasıt, yakan, yıkan değil aksine iç ısıtan.
“Tomorrow will be too late” diyordu Hakan Ateş. Elvis Presley gibiydi. Alkış, alkış, alkış…
Bir anda hatıralar canlandı; kimi eskiye daldı, kimi mırıldandı.
Ahenk, tarz, sesteki tını tek kelimeyle süper. Deniz’in çeyrek yüzyılık patronu aldı götürdü davetlileri.
Rock’un Roll’un hayata erken veda eden Kralı Elvis’le dünyanın ezberlediği, 20’nci yüzyılın ikinci yarısına damgasını vuran, “It’s now or never – Şimdi ya da asla” an içinde İstanbul semalarındaydı.

“My heart was captured, my soul surrendered..”
“Kalbim ele geçirildi, ruhum teslim oldu…”
“I've spent a lifetime, waiting for the right time..”
”Bir ömür harcadım, doğru zamanı bekleyerek…”
“Tomorrow will be too late..”
”Yarın çok geç olacak…”

Sanatçı ruhu depreşti

Çocukluktan üniversiteye, operette başrol oynayan, piyeslerde, dizilerde, radyo programlarında seslendirme yapan, tiyatro aşığı bir sanatçı Hakan Ateş. İyi de para kazanmış, saklamıyor. Ancak tercihini bankacılıktan yana kullanıyor. İyi de yapıyor. Denizbank mucizesi ortada, yıllar onu haklı çıkarıyor.
Buraya kadar olanı bilmeyen yok, bilinmeyen şarkı söylemeyi bu kadar sevdiği…
Çünkü 55 gün içinde iki kez sanatçı ruhu depreşiyor. Sahnede şarkısıyla sevişiyor!

Seçtiği eserler evet ses rengine uygun, ofsayta düşmesi zaten söz konusu değil de…
Beatles’ı da iyi bilen, Karlı Kayın Ormanı’na da süper bir yorum getiren Hakan Ateş, hepsi bir yana “I've spent a lifetime, waiting for the right time - Bir ömür harcadım, doğru zamanı bekleyerek…” diyor.
Çarpıcı bir tercih ama hemen altında buzağı aramayın!
Ne yapsın yani, Elvis Presley’in parçasında öyle yazıyor…

Üçüncü şarkı…

Sözü fazla uzatmaya gerek yok…
Sıradaki şarkı, yine bir Sinatra olabilir mi?
“Singing in the rain - Yağmur altında…”
“I´ll walk down the lane
With a happy refrain…”
Yolun aşağısına yürüyeceğim, mutlu bir nakaratla…