Funika'nın şirketleri birer birer kurtuldu

2008 sonunda baş gösteren küresel finansal krizin Türkiye ekonomisini de etkisini almaya başladığı süreçte özellikle tekstilde çok sayıda fabrika üretim durdurdu. Nuri Sözkesen'in başında olduğu Funika Holding bünyesindeki 4 şirket için de Nisan 2009'da iflas erteleme kararı alınmıştı. Sözkesen anılan kararın gerisinde, yaşadıkları nakit akışı sorunu oluğuna işaret etmişti. Mahkemenin iflas erteleme verdiği Funika Holding A.Ş., Funika Ev Giyimi İplik Dokuma, Funika Sınai Ürünler Pazarlama Limited Şirketi ve Funika Otomotiv  Ticaret ve Sanayi A.Ş. kayyum denetiminde faaliyetlerini sürdürmeye başladı.

BORÇ LİSTESİNİ BIRAKTI
Ancak 7 Ekim 2009 günü ajansların haber merkezlerine geçtiği haber iş dünyasını şoke etti. İş yaşamına 1985'te 5 kişilik bir ekip ile başlayan, teknik tekstilde önemli yatırımlar yapan, uzaya olan ilgisi nedeni ile 'UFO'cu işadamı' olarak da anılan Nuri Sözkesen fabrikadaki odasında intihar ederek yaşamını yitirmişti. Sözkesen, kendisinden geriye mali sıkıntı içindeki 4 şirket 350 kadar çalışan ve borç ve alacaklarının olduğu bir not bırakmıştı.
 
EŞİ İŞLERİN BAŞINA GEÇTİ
Sözkesen'in intiharından bir hafta sonra eşi İlknur Sözkesen, yaşları 24 ve 22 olan iki oğlu ve yöneticileri ile basının karşısına çıktı. Sözkesen, Funika'da işleri, eşinin bıraktığı yerden devam ettireceklerini söyledi.
Bu açıklamanın üzerinden 5 yıl geçtikten sonra Funika Holding denetimindeki 4 şirket de iflas ertelemeden çıktı. Bir başka ifade ile şirketler mahkemenin koruması olmadan yollarına devam edebilecek. Mahkeme, kayyum olarak atanan Yeminli Mali Müşavir Kemal Burçak’ın da görevinin sona erdiği kararı verdi. Şirketler için verilen tedbir kararı da kaldırıldı.
 
‘ÇOK ZOR GÜNLER YAŞADIK’
Funika Holding Yönetim Kurulu Başkan Yardımcısı Kemal Sözkesen (29) “5 yılda çok zor günler yaşadık. Ancak, Denizli’de iflas erteleme isteyip de bu karardan çıkan tek şirketiz” yönündeki ifadelerinden sonra şunları söyledi:
“Babam, çalışanları işten çıkarmak durumunda kaldığı için kötü etkilendi. Çünkü çalışanları ile bir aile gibiydi… Kendisini kaybettikten sonra, annem bize öncülük etti. Ben ve eşim yurtdışında okulu bitirip döndük. Kardeşim de bizden sonra okulunu bitirdi bizimle çalışmaya başladı. Babamın zamanında olan yöneticilerimiz hep bizimle birlikte oldular. Bu 5 yıllık süreçte 28 milyon lira borç ödedik. Bu ödemenin 5 milyon TL’si, çıkarılan işçilerimizin kıdem tazminatları içindi. Bugün itibariyle kamuya, piyasaya ve çalışanlara borcumuz kalmadı. Bir tek bankalara kredi ödemelerimiz var onları da günü gününe ödüyoruz.
Çalışan sayımız şimdilerde 250 civarında. Kârlılığın düşük olduğu, konfeksiyon, dokuma gibi alanlarda çıktık. Kullanmadığımız gayrimenkullerimizi sattık.  Türkiye’nin ve Avrupa’nın en iyi boyahanesini kurmuş durumdayız. İşlerimiz yolunda. Keşke, bugünü babam da görseydi ancak, onun bu karardan haberi olduğunu hissediyoruz. Her zaman mezarına gidiyoruz.” (DİNÇER GÖKÇE – HÜRRİYET)